جریان‌های الکتریکی که با فرکانس رادیویی نوسان می‌کنند، خواص ویژه‌ای دارند که جریان مستقیم یا جریان متناوبی با فرکانس پایین‌تر ندارد. انرژی یک جریان فرکانس رادیویی می‌تواند از هادی آن به صورت تابش الکترومغناطیسی (موج‌های رادیویی) به فضا تابش یابد و این اساس فن‌آوری رادیو است.
جریان‌های آراِف وارد ژرفای هادی‌های الکتریکی نمی‌شوند بلکه از روی سطح آن‌ها عبور می‌کنند. به این پدیده اثر پوستی گفته می‌شود. به همین دلیل اگر انسان با هادی حامل جریان زیاد آراِف تماس پیدا کند، ممکن است موجب سوختگی‌های سطحی اما شدید شود که به سوختگی آراِف مشهورند.
جریان فرکانس رادیویی می‌تواند به سادگی هوا را یونیزه کند و یک مسیر هادی در آن بسازد.
از این ویژگی در واحدهای فرکانس‌بالای جوشکاری با قوس الکتریکی استفاده می‌گردد که در آن از جریان‌هایی با فرکانس بالاتر از فرکانس توزیع استفاده می‌شود. یک ویژگی دیگر قابلیت شارش از سطوحی است که از مواد عایق تشکیل شده‌اند، مانند دی‌الکتریک یک خازن.
اگر از کابل برق معمولی برای هدایت استفاده شود، جریان آراِف تمایل دارد که از بن‌بست‌های کابل، مانند محل‌های اتصال، عبور کند و دوباره از راه کابل به منبع بازگردد و منجر به شرایطی می‌شود که به آن موج‌های ایستاده می‌گویند. بنابراین آراِف را باید از راه کابل‌های مخصوصی به نام خط انتقال (Transmission line) جابجا کرد.